Hallo, ik wil mij even voorstellen. Ik ben Diana Kulk, 41 jaar en sinds 6 jaar uitvaartbloemist op het Levendaal in Leiden.
Samen met mijn man hebben ik twee winkels, één voor alle leuke dingen die met bloemen te maken hebben, en een aparte winkel waar ik rouwwerk bespreek met mensen, en waar ik een fijne werkruimte heb om alles te maken. Zo ook op een maandag, en omdat ik net even weg ben om wat rouwstukken te bezorgen, heeft Bert voor mij een afspraak gemaakt met een jonge jongen, waarvan de moeder is overleden.
Om 17.00 uur komt deze jongen binnen, gaat zitten en vertelt zijn verhaal, omdat ik ernaar vraag. Zijn moeder is na een lang traject aan een slopende ziekte overleden, haar overlijden kwam als een opluchting. Omdat zijn vader al een paar jaar geleden is overleden, moet hij als enig kind alles regelen, zo ook de bloemen. Samen komen we eruit na wat vragen vanuit mijn kant: ‘Van welke bloemen houdt ze, en heeft ze een lievelingskleur?’ Het wordt een mooi, groot stuk met roze rozen, want daar hield ze zo van en had ze in de tuin staan. Na het afscheid van de jongen, duik ik achter de computer om de mooiste rozen te kopen, zodat ze nog een beetje open kunnen komen, ze moeten tenslotte de dag erna op z’n mooist zijn. De volgende dag breng ik het bloemstuk naar het uitvaartcentrum waar deze mevrouw verblijft. Ik heb er een goed gevoel bij, ik heb er mijn best op gedaan. Twee uur later loop ik naar buiten om iets weg te brengen, en komt er een rouwstoet voorbij. Uit respect blijf ik even staan tot deze voorbij is. In de auto achter de rouwauto zit de jonge jongen, hij blaast handkussen naar mij, en steekt allebei zijn duimen op.
Ik schiet vol, dankbaar dat ik zo heb kunnen helpen…
Comments