‘Dat wil ik later ook doen’ en ik keek mijn familie een beetje verlegen aan. Het is 2007, een paar dagen na de uitvaart van mijn papa. Kapot van verdriet maar ook trots hoe we het met elkaar hebben georganiseerd en beleefd. We hebben het uiteraard niet alleen gedaan en zijn zeer fijn bijgestaan door een lieve uitvaartbegeleider. In een paar dagen werd zij onze “oudste zus”, begreep ze wat wij wilden en vertaalde onze wensen naar mogelijkheden. Dat wil ik ook bedacht ik mij. Maar later, nu nog niet.
Dertien jaar later is het zover. Ik rij alleen terug vanuit Friesland, waar ons 2e huisje staat, naar Leiden en heb een muzieklijst aangezet met allemaal prachtige nummers. Tijdens de anderhalf durende reis ben ik er uit, ik wil ook uitvaartbegeleider worden. ‘Ik ga het doen Ruud’ zeg ik zodra ik het huis in stap. Manlief begrijpt mijn signaal direct. ‘Ik dacht dat je het nooit meer ging zeggen maar ik ben blij dat je de beslissing hebt genomen’ en geeft mij een kus. ‘Maar ik ga het wel toetsen in mijn omgeving hoor, en ik moet een studie gaan volgen en ik moet….’. We kijken elkaar lachend aan. Ik tuimel over mijn woorden door mijn enthousiasme en ideeën. Genoeg om de komende maanden uit te werken.
En nu is het zover. De naam van het nieuwe bedrijf voelt als een warme deken. Het logo is ontworpen en de kleuren zijn zorgvuldig gekozen. Ik heb fijne gesprekken gevoerd met vrienden, familie, uitvaartondernemers en professionele experts in de uitvaartbranche. En allemaal geven ze mij een gevoel dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
‘Ik zie je het gewoon doen’ zegt mijn zusje direct enthousiast. ‘Je bent empathisch en door je jarenlange ervaring met allerlei soorten evenementen en organisaties dé persoon om dit voor mensen te regelen’. ‘Wat leuk’, zegt Michel de Groot een ondernemer met jarenlange ervaring als uitvaartvervoerder. ‘Het is een mooi vak en nog leuker als jouw expertise daar ook gebruikt kan worden’.
‘Wat ga je anders doen dan de wat er nu aangeboden wordt Trui’ vraagt mijn vriendin. ‘Ik wil graag nog dichter blijven bij wat de overledene wil en wat mag. Er wordt zo vaak gezegd dat er iets niet mogelijk is maar daar ben ik niet zo van. Als het een wens is gaan we er alles aan doen om het voor elkaar te krijgen’. ‘En, ik wil heel graag al vooraf proberen met mensen te praten om belangrijke zaken vast te leggen. Dat zal helpen om de beslissingen voor kinderen en familie eenvoudiger te kunnen nemen’. Mijn vriendin kijkt mij aandachtig aan: ‘Mijn ouders en ik willen heel graag met je praten, fijn dat we dat met elkaar kunnen doen’.
Σχόλια